W PRAKTYCE
W praktyce wszystko może służyć do tego celu: skalp, cała głowa, poszczególne członki, kości, również broń, części ubrania i ozdoby. Te przedmioty przechowuje się niekiedy w domu i ewentualnie z okazji specjalnych uroczystości wystawia z dumą na pokaz; czasem jednak nosi się je na sobie, jak na przykład zęby, jako wisiorki, czy też kości policzkowe, jako bransolety. W ten sposób również trofeum staje się ostatecznie elementem zdobniczym, przy czym kości i inne przedmioty upiększa się często bogatą ornamentyką, która ma na ogół charakter religijno-symboliczny. Dzięki temu właśnie owe sposoby ozdabiania zyskują, jak już powiedziano, stały i niezmienny charakter.